Ağlaşıyor kelebekler, uçuşmaktan bıkıp.
Diken diken tüyleri ve bir böcek,
Derin derin nefes alıyor tutunmak pahasına yaşama
Ve bir bahçivan, porselen yüzlü
Kasketine saklamış sarı akan saçlarını.
Hepsi ağlaşıyor çünkü baş parmağı kopmuş yaşamın.
Çam fıstıkları boğuluyor ölüm kahkahalarına.
Çünkü vakit akşamüstü ve sonbaharını yaşıyor
Varlık!
Varlık, gücün kaybolmasına ağlaşıyor, mor güneşin ardından.
İçlerinde çiğ bir korku, ceplerine saklayacaklar sanki gözlerini!
Gece olunca kaybolacak gözleri biliyorlar.
Sabırsız korkuları sürüklüyor geceyi arkalarından.
Fakat bilmiyorlar çıkarı olmadığını.
Yaşanmalı her acı!
Bir ısırık alınmalı cesurca yanağından.
Bir teselli evrene dudaklarımdan içilsin:
Susun ve kapatın artık karanlığın ışıklarını!
Ve iğrenç kokan soluklarını hissedin gece köpeklerinin!
Dayanın şimdi, ihtiyacımız olan,muhakkak sabır!
Gün elbet doğacak,inancım var!
AyşenurK.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder